Προκήρυξη «η εκδοθείσα από τον Ελληνικόν στόλον.....

Ο Αγώνας έγινε κυριολεκτικά «για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία».

Ένα από τα πρώτα κείμενα του Αγώνος ήταν η Προκήρυξη «η εκδοθείσα από τον Ελληνικόν στόλον, συναινέσει των προυχόντων των τριών νήσων Ύδρας, Σπετσών και Ψαρών». Εκεί διαβάζουμε:

«H φιλογενεστάτη πατρίς μας βλέπουσα την γενικήν κίνησιν των ομοπίστων ομογενών εις το να αποσείση τον άσεβή και τυραννικόν ζυγόν, εκινήθη και αυτή με όλας της τας δυνάμεις, ύψωσε με ιεράν και δημοσίαν τελετήν την πανευφρόσυνον σημαίαν της ελευθερίας του γένους των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών, και προσκαλεί μετά της κοινής πατρίδος όλους εις τον υπέρ αυτής ιερόν πόλεμον. Άνδρες Θείοι, μεσίται Θεού και ανθρώπων, γένητε τώρα συνελευθερωταί. Ενδύσασθε την πανοπλίαν του Ουρανίου Βασιλέως και τα επίγεια όπλα ομού κατά των βλασφημούντων το πανάγιον όνομα του Υψίστου... Εγερθήτε Χριστιανοί ήρωες..».

Ὁ κλῆρος μέσα απο τα απομνημονέυματα του Φωτάκου.

Φωτάκος 'Α Υπασπίστής του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ.

«Εὐτυχισμένη ἦταν ἡ ἡμέρα τῆς ἐπαναστάσεως τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς, διότι καὶ τότε καὶ ἀπὸ χρόνων ἀκόμη τὸ ἔθνος εἶχε τὸν θεόπεμπτον καὶ σεβάσμιον κλῆρον ὡς ὁδηγόν του. Οἱ λειτουργοὶ αὐτοὶ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἐφρόντισαν καὶ ἡτοίμασαν τὸ ἔθνος διὰ νὰ ἐπαναστατήση, καὶ ν᾿ ἀλλάξει τὸν ὑβριστὴν τῆς θρησκείας καὶ τῶν ἱερῶν του. Ὁ κλῆρος ὕψωσε τὴν σημαίαν τοῦ σταυροῦ καὶ τοῦ Ἔθνους».

Ο ΠΕΤΡΟΜΠΕΗΣ ΜΑΥΡΟΜΗΧΑΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ ΘΕΟΣ.

Ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, πρὸς τὸν Θ. Κολοκοτρώνη μετὰ τὸν θρίαμβο στὰ Δερβενάκια:


Γενναιότατε στρατηγέ,
«...Ἰδοὺ ὁ Θεὸς μεθ᾿ ἡμῶν ὡς ἐπάταξεν ἔθνη πολλὰ καὶ ἀπέκτεινε βασιλεῖς κραταιούς· Ὁ Παντοκράτωρ Θεὸς δὲν μᾶς ἀφήνει εἰς τὴν διάκρισιν τοῦ ἐχθροῦ. Ὄχι, ὄχι βέβαια, ἀλλὰ εἶναι σύμμαχός μας κατὰ πάντα, καθὼς ἐμπράκτως, πολλάκις τὸ εἴδομεν καὶ ἄμποτε εἰς τὸ ἑξῆς διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς ἐνεργείας καὶ γενναιότητός σας ν᾿ ἀφανισθῆ ὁ ἐχθρὸς ἐξ ὁλοκλήρου. Εἴθε γένοιτο, γένοιτο...»

Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ.

Χριστιανός Ορθόδοξος ο Πάυλος Μελάς όπως φαίνεται από τα ίδια τα λεγόμενά του:

«Λέχοβον, 25 Σεπτεμβρίου 1904. Νάτα μου,... Εγώ εδώ, ή μάλλον το σώμα μου εφόνευσε τους διαβόητους βουλαγρόπαππαν και βουλγαροδιδάσκαλον της Προκοπάνας την 17 Σεπτεμβρίου. Δια της πράξεως ταύτης υπεβοήθησα τους κατοίκους επενέλθουν εις την Ορθοδοξίαν και να δηλώσουν εντός δεκαημέρου την επιθυμίαν των ταύτην εις τον Μητροπολίτην. Την 18 εις την ελληνικώτατην Βελκαμένην, υπεχρέωσα 7 γονείς να αποσύρουν τα 7 τέκνα των, τους μόνους μαθητάς της ρουμανικής προπαγανδιστικής σχολής. Τον Ρουμάνον διδάσκαλον και ταυτοχρόνως κομιτατζήν υπεχρέωσα να φύγη εντός εβδομάδος, άν θέλη να ζήση. Αυτός έφυγεν την επαύριον». (Ναταλίας Μελά, «Παύλος Μελάς», έκδ. «Σύλλογος προς διάδοσιν Ελληνικών Γραμμάτων», «Δωδώνη», Αθήνα-Γιάννινα, 1992, σελ. 390και 395).

«Μονή Τσιριλόβου, Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 1904 (σ.σ. ένα μήνα πρίν το θάνατό του).
Το βράδυ... επήγα εις την εκκλησίαν του μοναστηρίου, την χαμηλήν, παναρχαίαν εκκλησίαν. Και εκεί μόνος εις το σκότος έκλαυσα με απελπισία. Ησθανόμην ως εις την κόλασιν και εντελώς μόνος. Ελησμόνησα όλον το ωραίον, το υψηλόν και το ευγενές μέρος της αποστολής μου και έβλεπα μόνον φόνους αγρίους, δολίους, ερήμωσιν οικογενειών, απελπισίαν γονέων, τέκνων, αδελφών. Ενθυμήθηκα τη γλυκύτητα του οικογενειακού βίου, όλους σας, τας λεπτάς και ευγενείς υπάρξεις σας και η απελπισία μου μ’ ετρέλανε σχεδόν». (Ναταλίας Μελά, «Παύλος Μελάς», έκδ. «Σύλλογος προς διάδοσιν Ελληνικών Γραμμάτων», «Δωδώνη», Αθήνα-Γιάννινα, 1992, σελ. 379-379).

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης Αγωνιστής

«Σὰν μία βροχὴ ἦρθε σὲ ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας καὶ ὅλοι, καὶ οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ γραμματισμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, ὅλοι συμφωνήσαμε στὸν ἴδιο σκοπὸ καὶ κάναμε τὴν ἐπανάσταση... Ἡ ἐπανάστασις ἡ ἐδική μας δὲν ὁμοιάζει μὲ καμμίαν ἀπὸ ὅσας γίνονται τὴν σήμερον εἰς τὴν Εὐρώπην. Τῆς Εὐρώπης αἱ ἐπαναστάσεις ἐναντίον τῶν διοικήσεών τους εἶναι ἐμφύλιος πόλεμος· ὁ ἐδικός μας πόλεμος ἦτο πλέον δίκαιος, Ἦτον ἔθνος μὲ ἄλλον ἔθνος.

Ο ΜΕΓΑΛΟΚΑΡΔΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ,
ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ -ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ
ΑΝΕΚΔΟΤΑ - ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΤΟΥ 1821. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ:

Αλλη φορά παρουσιάστηκε σ' αυτόν κάποιος που είχε την ανάγκη του.Νόμιζε πως δεν θα τον θυμηθεί ο Στρατηγός και φορούσε τον ολόχρυσο ντουλάμά του αδερφού του του στρατηγού, που τον είχε σκοτώσει πρίν από το εικοσιένα, βαλτός από τους Τούρκους.Ο Κολοκοτρώνης γνώρισε αμέσως το φόρεμα, αναστέναξε ήσυχα, ενώ την ίδια στιγμή έδινε το λόγο του στο φονία να κάμει το ζήτημα του.
Έτυχε όμως ο Γέρος να είναι στο τραπέζι, και τον κράτησε να φανε.Και κάθε φορά που ερχότανε στο σπίτι του τον καλοδεχότανε και του έκαμε το δείπνο.
Η μάνα όμως του Κολοκοτρώνη δε βαστούσε βλέποντας το φόρεμα του παιδιού της, κι είπε στο στρατηγό με πόνο βαθύ:
-Παιδί μου, και στο τραπέζι μας θα τον βάζεις, το φονιά του παιδιού μου;
-Σώπα μάνα! είπε ο στρατηγός. Αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο που κάνουμε του σκοτωμένου...
(Κ.Οικονόμου ανώτ. σελ, 25)