Προμηθεύς
ἦ μὴν ἔτι Ζεύς, καίπερ αὐθάδης φρενῶν,
ἔσται ταπεινός, οἷον ἐξαρτύεται
γάμον γαμεῖν, ὃς αὐτὸν ἐκ τυραννίδος
θρόνων τ᾽ ἄιστον ἐκβαλεῖ· πατρὸς δ᾽ ἀρὰ 910
Κρόνου τότ᾽ ἤδη παντελῶς κρανθήσεται,
ἣν ἐκπίτνων ἠρᾶτο δηναιῶν θρόνων.
τοιῶνδε μόχθων ἐκτροπὴν οὐδεὶς θεῶν
δύναιτ᾽ ἂν αὐτῷ πλὴν ἐμοῦ δεῖξαι σαφῶς.
ἐγὼ τάδ᾽ οἶδα χᾦ τρόπῳ. πρὸς ταῦτά νυν 915
θαρσῶν καθήσθω τοῖς πεδαρσίοις κτύποις
πιστός, τινάσσων τ᾽ ἐν χεροῖν πύρπνουν βέλος.
οὐδὲν γὰρ αὐτῷ ταῦτ᾽ ἐπαρκέσει τὸ μὴ οὐ
πεσεῖν ἀτίμως πτώματ᾽ οὐκ ἀνασχετά·
τοῖον παλαιστὴν νῦν παρασκευάζεται 920
ἐπ᾽ αὐτὸς αὑτῷ, δυσμαχώτατον τέρας·
ὃς δὴ κεραυνοῦ κρείσσον᾽ εὑρήσει φλόγα,
βροντῆς θ᾽ ὑπερβάλλοντα καρτερὸν κτύπον·
θαλασσίαν τε γῆς τινάκτειραν νόσον
τρίαιναν, αἰχμὴν τὴν Ποσειδῶνος, σκεδᾷ. 925
πταίσας δὲ τῷδε πρὸς κακῷ μαθήσεται
ὅσον τό τ᾽ ἄρχειν καὶ τὸ δουλεύειν δίχα.
Κι όμως· μ’ όλη την έπαρση του νου του ο Δίας θάρθει μια μέρα που θα γίνει ταπεινός· γιατί ετοιμάζεται να κάμει γάμο, που άφαντο θα τον γκρεμίσει από τον θρόνο του και από την εξουσία· και τότε θα συντελεστεί πέρα για πέρα η κατάρα του πατέρα του του Κρόνου, όπου ξεστόμισε σαν έπεφτε από της πανάρχαιης βασιλείας του τον θρόνο. Και τον τρόπο για ν’ αποστρέψει τέτοια συμφορά κανένας θεός, εξόν εμέ, δεν θα μπορούσε να άσφαλτα να του δείξει· εγώ μονάχα ξέρω τα μελλούμενα και πως μπορούνε να μην γίνουν. Μα τώρα ξέγνοιαστος ας κάθεται, θαρρώντας στα αιθερόσκατα μπουμπουνητά του και τινάζοντας στα χέρια του τα πύρινά του αστροπελέκια· όμως καθόλου αυτά δεν τον γλιτώνουν απ’ το πέσιμο σ’ αβάσταχτη ντροπή· γιατί ετοιμάζεται τώρα ο ίδιος του εαυτού του αντίπαλο απολέμητο, τέρας αντρείας, που δυνατώτερη από τον κεραυνό θε ναβρη φλόγα, κι ανώτερο από την βροντή φοβερό κτύπου, που θρύματα θε να σκορπίσει στο αέρα κι αυτή ακόμη την πληγή της θάλασσας, τον κοσμοσείστρα τρίαινα του Ποσειδώνος. Και την ημέρα που σ’ αυτή την συμφορά θα πέσει, θα μάθει πόση διαφορά χωρίζει το «νάσαι αφέντης» από το «νάσαι δούλος»
-Και πιο κάτω απαντώντας στον χορό λέει:
Προμηθεύς
σέβου, προσεύχου, θῶπτε τὸν κρατοῦντ᾽ ἀεί.
ἐμοὶ δ᾽ ἔλασσον Ζηνὸς ἢ μηδὲν μέλει.
δράτω, κρατείτω τόνδε τὸν βραχὺν χρόνον,
ὅπως θέλει· δαρὸν γὰρ οὐκ ἄρξει θεοῖς. 940
Προμηθέας
Σέβου, προσκύνα συ, χάιδευωε πάντα εκείνον που κρατάει την εξουσία· όσο για μένα, πιο λίγο κι’ απ’ το τίποτα ψηφώ τον Δία· ας κυβερνάει και ας κάνει ότι θέλει, όσος καιρός του μένει ακόμα· γιατί δεν θα είναι για πολύ ο ηγεμόνας των θεών....
Πηγή: Ιησούς Χριστός, Ελληνισμός -Χριστιανισμός, Άγγελος Π. Σακκέτος, εκδόσεις Δημιουργία, σσ. 618 - 619 & Αισχύλος «Προμηθέας Δεσμώτης» [http://www.mikrosapoplous.gr/]
